Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ


                                                                                                                 
                           Παρασκευή, 10 Ιουνίου 2011
 | 
Γνωρίζουμε τη φύση μέσω της φωτογραφίας
Ο Νίκος Μπούκας και ο Στέλιος Κανακάρης είναι οι δύο της ερασιτεχνικής «φωτογραφικής» παρέας (ο τρίτος, ο Τάσος Μπούνας, βρίσκεται αυτές τις ημέρες στη Θεσσαλονίκη) που εκθέτουν στιγμιότυπα με πουλιά της λίμνης Παμβώτιδας στο παλαιό φυλάκιο της ακρόπολης του Ιτς Καλέ.
Περιγραφή: http://www.agon.gr/tpllib/img.php?im=cat_121/11970.jpg&w=380&h=285
Ο Νίκος είναι 23 ετών και φοιτητής στο Τμήμα Βιολογικών Εφαρμογών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ενώ ο Στέλιος, 45 ετών, και εργάζεται ως οδηγός σε εταιρία. Και οι δύο τους έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό: την αγάπη τους για τη φωτογραφία φύσης και δη πουλιών.
Ο Στέλιος φωτογραφίζει τα πουλιά της λίμνης από τότε που άφησε τη Θεσσαλονίκη και ήρθε στα Γιάννενα. Με μια ψηφιακή μηχανή στα χέρια, σχεδόν κάθε μέρα, επισκέπτεται τη λίμνη για να «πετύχει» μια καλή φωτογραφία. Έχει βγάλει χιλιάδες φωτογραφίες, αυτή όμως που δεν πρόκειται να ξεχάσει είναι η φωτογραφία μιας αλκυόνης. «Περίμενα οκτώ χρόνια για να τη βγάλω αυτή τη φωτογραφία» μας λέει. Όταν πρωτοξεκίνησε να φωτογραφίζει πουλιά, δεν γνώριζε πολλά πράγματα για τα είδη. «Όλα τα έβλεπα σπουργίτια. Μέχρι που μια μέρα είδα να περνάει από μπροστά μου ένα γαλάζιο πουλί, μια αλκυονη, όπως αποδείχθηκε. Έτσι, σιγά σιγά, μπήκα στη διαδικασία να μάθω για τα είδη, θέλοντας και μη. Οι φωτογραφίες σε βάζουν στη διαδικασία να μαθαίνεις για αυτά» αναφέρει.
Για τον νεότερο της παρέας, η διαδρομή ήταν αντίστροφη. Πρώτα μαθαίνει για τα πουλιά και μετά τα φωτογραφίζει. Άρχισε να φωτογραφίζει τη φύση όταν ήταν στο Λύκειο. Τα τρία τελευταία χρόνια ασχολείται αποκλειστικά με τα πουλιά. «Μαθαίνω για το είδος, το παρακολουθώ, το παρατηρώ, περιμένω να δω πού τρέφεται, πού κοιμάται, και κάποια μέρα, αφού έχω κατανοήσω τις συνήθειές του, το φωτογραφίζω. Η φωτογραφία μπορεί να σου πάρει πέντε λεπτά, η αναμονή όμως μέρες» μας λέει. Εδώ ακριβώς παρεμβαίνει ο Στέλιος για να… διορθώσει: «Η αναμονή μπορεί να κρατήσει και χρόνια» για να μας θυμίσει την «περιπέτειά» του με την αλκυόνη.
Το πουλί που εντυπωσιάζει τον Νίκο είναι η χαλκόκοτα. «Κατάφερα να τη βγάλω στον Καλαμά. Έχουμε και στη λίμνη χαλκόκοτες, κάτι που είναι σημαντικό γιατί είναι ένα είδος με περιορισμένη κατανομή». Και οι δύο συμφωνούν ότι στόχος τους δεν είναι να φωτογραφίσουν ένα σπάνιο ή απειλούμενο είδος, αλλά να βγάλουν μια ωραία και ποιοτική φωτογραφία.
«Η φωτογραφία είναι που μας παρακινεί» λέει ο Στέλιος και ο Νίκος προσθέτει ότι «η φωτογραφία είναι ένα μέσο για να απολαύσεις τη φύση». Και οι δύο γνωρίζουν ότι η φωτογράφηση πουλιών είναι ένα μοναχικό χόμπι. «Δεν σε ενοχλεί και δεν σε βρίσκει κανείς. Καμία φορά συναντιόμαστε με τον Νίκο στη λίμνη και συνεννοούμαστε: ‘εγώ θα πάω από δω, κι εσύ από εκεί’. Και αυτό ήταν. Τα πουλιά μάς έχουν γοητεύσει» αναφέρει ο Στέλιος. Αν και ακόμα και μέσα στη φύση υπάρχουν ενοχλήσεις, όπως οι κυνηγοί που βγαίνουν παγανιά στη λίμνη παρότι απαγορεύεται.

Η έκθεση
Ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Ιωαννίνων, η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, και ο Φορέας Διαχείρισης Λίμνης Παμβώτιδας διοργανώνουν μέχρι και τις 26 Ιουνίου έκθεση φωτογραφίας στην εσωτερική ακρόπολη του Ιτς Καλέ, σε συνεργασία με την 8η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, με τίτλο «Τα πουλιά της Λίμνης» στο παλαιό φυλάκιο αριστερά της κεντρικής εισόδου. Η έκθεση, που αποτελείται από 30 φωτογραφίες πουλιών της Παμβώτιδας, θα διαρκέσει σε πρώτη φάση συνεχόμενα μέχρι τις 12 Ιουνίου καθώς και τα επόμενα δύο σαββατοκύριακα, 18-19 και 25-26 Ιουνίου. Δευτέρα με Παρασκευή η έκθεση θα είναι ανοιχτή από τις 18:00 μέχρι τις 22:00 ενώ Σάββατο και Κυριακή από τις 11:00 μέχρι τις 22:00.
                                                                                                                                                                                                                   

Ασπροπαρης ( Neophron percnopterus )







Αν και δεν καταφέραμε να πλησιάσουμε πιο κοντά ( λόγου του δύσβατου της περιοχής ) με τον Νίκο Μπουκα , πρέπει να ομολογήσω οτι ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία η πρώτη μου επαφή με τον Ασπροπαρη..

Ελπίζω στο μέλλον να μας δοθεί η ευκαιρία για πιο κοντινά πλάνα!

Και εύχομαι να μπορέσουν να ξανά πολλαπλασιαστούν αυτα τα πανέμορφα πουλιά , για να μπορεί   ο κόσμος να τα βλέπει  να πετούν αγέρωχα στον όμορφο ουρανό της πατρίδας μας !

Σφηκιαρης pernis apivorus


Γερακινα και Φιδαετος


μια σπάνια  φωτογραφία για σύγκριση μεταξύ των δυο ειδών